Princesa de Papel
Mirame, dime tu espejo de traición ¿por que no puedes reflejar esa ilusión? De ser yo, sin nada más, sin miedos que vencer sin el peso de sentir tu crueldad
Hoy no se que puedo hacer por tu eterna compasión no tengo fuerzas pero quiero serte fiel ¿como puedo continuar? sin regar la flor que empieza a marchitar…
Ya lo se,no olvidé fue mi obsesión… se que pronto acabaré con el dolor no volvi a caer en la tentación desafiar el hambre de mi destrucción
Nunca pude soportar las sonrisas del ayer los insultos de un desprecio cruel y es que siento en mi interior que se acaba el tiempo y muero en soledad ¿a quien puede importar?!
Las estrellas brillarán! esta noche tus zapatos de cristal ya no tienes que temer serás hoy la reina mi princesa de papel!!
Un latido de dolor apaga su corazón Un suspiro una visión el reflejo del adios!!
Las estrellas brillarán! esta noche tus zapatos de cristal ya no tienes que temer serás hoy la reina mi princesa de papel!!
¿Cuantas rosas moriran? marchitadas por la cruel enfermedad no hay hechizos para ser la semilla de un cielo mi princesa de papel!!
Manuel Rodriguez / Santiago Suárez
|
Χάρτινη πριγκίπισσα
Κοίτα με, πες μου εσύ καθρέφτη της προδοσίας γιατί δεν μπορείς να αντικατοπτρίσεις αυτή την απάτη; Του να είμαι εγώ, δίχως άλλο, χωρίς φόβους να νικήσω χωρίς το βάρος της αίσθησης της σκληρότητάς σου
Σήμερα δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω για τον αιώνιο οίκτο σου δεν έχω δυνάμεις αλλά θέλω να είσαι πιστός πώς μπορώ να συνεχίσω; χωρίς να ποτίσω το άνθος που αρχίζει να μαραίνεται…
Το ξέρω πια, δεν ξέχασα ήταν το πάθος μου… ξέρω πως σύντομα θα πάψω να πονάω δεν θα ξαναπέσω στον πειρασμό να προκαλέσω την πείνα της καταστροφής μου
Ποτέ δεν μπόρεσα να υποστηρίξω τα χαμόγελα του χτες τις προσβολές μιας σκληρής περιφρόνησης κι είναι που νιώθω μέσα μου ότι τελειώνει ο χρόνος και πεθαίνω στη μοναξιά ποιος μπορεί να νοιάζεται;
Τα αστέρια θα λάμψουν (θα είναι) απόψε τα κρυστάλλινα παπούτσια σου δεν πρέπει πια να φοβάσαι θα είσαι απόψε η βασίλισσα η χάρτινη πριγκίπισσά μου!!
Το καρδιοχτύπι του πόνου σβήνει την καρδιά Ενας στεναγμός ένα όραμα η αντανάκλαση του αντίο!!
Τα αστέρια θα λάμψουν (θα είναι) απόψε τα κρυστάλλινα παπούτσια σου δεν πρέπει πια να φοβάσαι θα είσαι η βασίλισσα η χάρτινη πριγκίπισσά μου!!
Πόσα ρόδα πεθαίνουν; μαραμένα από τη σκληρή ασθένεια δεν υπάρχουν ξόρκια για να γίνεις η πηγή ενός ουρανού η χάρτινη πριγκίπισσά μου!!
μετάφραση: Ιοκάστη
|
Πρόσφατα σχόλια