Hijo de la luna – Stravaganzza

Hijo de la luna Tonto el que no entienda cuenta una leyenda que una hembra gitana conjuró a la luna hasta el amanecer llorando pedía al llegar el día desposar un calé Tendrás a tu hombre piel morena desde el cielo habló la luna llena pero a cambio quiero el hijo primero que le engendres a él que quien su hijo inmola para no estar sola poco le iba a querer Luna quieres ser madre y no encuentras querer que te haga mujer dime luna de plata que pretendes hacer con un niño de piel Hijo de la luna De padre canela nació un niño blanco como el lomo de un armiño con los ojos grises en vez de aceituna niño albino de luna maldita su estampa este hijo es de un payo y yo no me lo callo Luna quieres ser madre y no encuentras querer que te haga mujer dime luna de plata que pretendes hacer con un niño de piel Hijo de la luna Gitano al creerse deshonrado se fue a su mujer cuchillo en mano ¿ de quién es el hijo? me has engañao fijo y de muerte la hirió Luego se hizo al monte con el niño en brazos y allí le abandonó Luna quieres ser madre y no encuentras querer que te haga mujer dime luna de plata que pretendes hacer con un niño de piel Hijo de la luna Y las noches que haya luna llena será porque el niño esté de buenas y si el niño llora menguará la luna para hacerle una cuna y si el niño llora menguará la luna para hacerle una cuna. Letra y música: José María Cano.

Γιος της σελήνης Κουτός αυτός που δεν καταλαβαίνει λέει ένας θρύλος πως μια τσιγγάνα, απειλητικά, ξόρκιζε τη σελήνη μέχρι το ξημέρωμα κλαίγοντας της ζητούσε όταν έρθει η μέρα να παντρευτεί έναν τσιγγάνο. «Θα έχεις το σκουρόχρωμο άντρα που ζητάς», είπε από τον ουρανό η ολόγιωμη σελήνη «μα για αντάλλαγμα θέλω τον πρώτο γιο που θα σου δώσει, εκείνη που παραδίδει το γιο της για να μην είναι μόνη, δεν τον πολυθέλει». Σελήνη θες να γίνεις μάνα και δεν βρίσκεις εκείνον που θα σε έκανε γυναίκα πες μου ασημένια σελήνη τι προτίθεσαι να κάνεις με ένα σάρκινο παιδί γιο της σελήνης. Από πατέρα σαν κανέλα γεννήθηκε παιδί λευκό σαν την πλάτη της ερμίνας με μάτια γκρίζα αντί για λαδιά φεγγαρόπαιδο, αλμπίνος «Ανάθεμα τη στάμπα του! αυτό το παιδί είναι ενός μπαλαμού και δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι» Σελήνη θες να γίνεις μάνα και δεν βρίσκεις εκείνον που θα σε έκανε γυναίκα πες μου ασημένια σελήνη τι προτίθεσαι να κάνεις με ένα σάρκινο παιδί γιο της σελήνης. Ο τσιγγάνος πιστεύοντας πως ατιμάστηκε πήγε στη γυναίκα του κρατώντας μαχαίρι «ποιανού είναι αυτός ο γιος; με κορόιδεψες θαρρώ» και τη μαχαίρωσε θανάσιμα μετά, πήγε στο βουνό, με το μωρό στην αγκαλιά κι εκεί το εγκατέλειψε Σελήνη θες να γίνεις μάνα και δεν βρίσκεις εκείνον που θα σε έκανε γυναίκα πες μου ασημένια σελήνη τι προτίθεσαι να κάνεις με ένα σάρκινο παιδί γιο της σελήνης. Και τις νύχτες που έχει πανσέληνο θα οφείλεται στο ότι το παιδί είναι καλά κι αν το παιδί κλαίει θα ελαττώνεται η σελήνη για να του προσφέρει λίκνο μετάφραση: Ιοκάστη

Εμπεριέχεται σε:

Τίτλος: Hijo del miedo
Ετος κυκλ.: 2006
Εταιρεία: Avispa
Παραγωγή: bigsimon

Oveja Negra – Stravaganzza

Oveja Negra Falsedad; vivo en un lugar del revés soledad; ser distinto es duro, tal vez Fracasar; al sentir nadie más, junto a tí Frustración, al darte la vuelta y notar el sudor de la envidia, huele fatal El dolor, al sentir que no hay más, junto a tí Pinto con tiza el vacío en mi fe no quedan armas que apunten mi sien coloreando en mi tez de papel una sonrisa por última vez ¿Y qué hacer? Ya no puedo retroceder elegí ser diferente y me sienta bien… Púdrete ¡Déjame! tu prisión, es tu mente Ojos sin vida, caminos sin luz cuencas vacías llevando su cruz …yo quiero que penséis …yo quiero que penséis …yo quiero que penséis ¿Por qué no lo veis? ¿Por qué no lo veis?… Almas errantes, no encuentran lugar códigos simples de identificar Música: Pepe Herrero. Letra: Leo Jiménez.

Το μαύρο πρόβατο Πλασματικότητα, ζω σε έναν αντίστροφο χώρο μοναξιάς, είναι σκληρό να είσαι διαφορετικός, καμιά φορά Αποτυχία, στην αίσθηση πως κανείς άλλος δεν είναι μαζί σου Ανακάτεμα, όταν γυρνάς και προσέχεις τον ιδρώτα του φθόνου, βρωμάει Ο πόνος, στην αίσθηση πως δεν υπάρχει άλλος, μαζί σου Ζωγραφίζω με κιμωλία το κενό της πεποίθησής μου (πως) δεν απομένουν όπλα να σημαδεύουν τον κρόταφό μου χρωματίζω στο χάρτινο σαρκίο μου ένα χαμόγελο για τελευταία φορά Και τι να κάνω; Δεν μπορώ πια να γυρίσω πίσω επέλεξα να είμαι διαφορετικός και νιώθω καλά… Σάπισε! Παράτα με! η φυλακή σου είναι το μυαλό σου Πεθαμένα βλέμματα, σκοτεινοί δρόμοι κενές υποδοχές σηκώνουν το σταυρό τους …θέλω να σκεφτείτε …θέλω να σκεφτείτε …θέλω να σκεφτείτε Γιατί δεν το βλέπετε; Γιατί δεν το βλέπετε; Νομαδικές ψυχές, δεν βρίσκουν τόπο απλούς κώδικες ταυτοποίησης μετάφραση: Ιοκάστη

Εμπεριέχεται σε:

Τίτλος: Primer Acto
Ετος κυκλ.: 2004
Εταιρεία: Avispa
Παραγωγή: Pepe Herrero

El Día de Mañana – Stravaganzza

El Día de Mañana Lágrimas manchadas, lágrimas de un cielo gris, corazón que llora, porque no le dejan sonreir. Lágrimas de odio, lágrimas de un niño gris, su reloj se para sin saber siquiera dónde ir, sin saber por qué no fue feliz. El día que el mundo quiera escuchar puede ser tarde ya para cambiar. Traídos al mundo para sufrir y luchar por vivir y no morir. Lágrimas de ira lágrimas de un mundo gris, vidas torturadas y un dolor que no puede salir. Lágrimas marchitas lágrimas de un mundo gris. Lloraré contigo y el dolor podremos compartir, el sufrir por este mundo hostil. El día que el mundo quiera escuchar puede ser tarde ya para cambiar. Traídos al mundo para sufrir y luchar por vivir y no morir. Mira al cielo, llora sangre, triste herencia nos dejaste. Luchare por un futuro tan incierto e inseguro. Sin tu ayuda estoy desnudo. El día que el mundo quiera escuchar puede ser tarde ya para cambiar. Traídos al mundo para sufrir y luchar por vivir y no morir. Letra: Stravaganzza. Música: Pepe Herrero.

Το Αύριο Λερωμένα δάκρυα, Δάκρυα ενός γκρίζου ουρανού, καρδιά που σπαράζει, επειδή της στερούν το χαμόγελο. Δάκρυα μίσους, γκρίζα δάκρυα ενός παιδιού, το ρολόι του σταματά χωρίς να ξέρει καν πού πάει, χωρίς να ξέρει γιατί δεν ευτύχησε. Τη μέρα που ο κόσμος θα θελήσει να ακούσει μπορεί να είναι αργά πια για να αλλάξει. Φερμένοι στον κόσμο για να υποφέρουμε και να πολεμάμε να ζήσουμε να μην πεθάνουμε. Δάκρυα οργής δάκρυα ενός κόσμου γκρίζου, ζωές βασανισμένες κι ένας πόνος που δε λέει να φύγει. Δάκρυα λερωμένα δάκρυα ενός κόσμου γκρίζου. Θα κλάψω μαζί σου και μπορεί να μοιραστούμε τον πόνο, τα δεινά αυτού του εχθρικού κόσμου. Τη μέρα που ο κόσμος θα θελήσει να ακούσει μπορεί να είναι αργά πια για να αλλάξει. Φερμένοι στον κόσμο για να υποφέρουμε και να πολεμάμε να ζήσουμε να μην πεθάνουμε. Κοίτα τον ουρανό σταλάζει αίμα, θλιβερή κληρονομιά μας άφησες. Να αγωνιστώ για ένα μέλλον τόσο ασταθές και αβέβαιο. Χωρίς τη βοήθειά σου είμαι γυμνός. Τη μέρα που ο κόσμος θα θελήσει να ακούσει μπορεί να είναι αργά πια για να αλλάξει. Φερμένοι στον κόσμο για να υποφέρουμε και να πολεμάμε να ζήσουμε να μην πεθάνουμε. μετάφραση: Ιοκάστη

Εμπεριέχεται σε:

Τίτλος: Requiem
Ετος κυκλ.: 2007
Εταιρεία: Avispa
Παραγωγή: Pepe Herrero

Impotencia – Stravaganzza

Impotencia Gélida, cómo una roca de acero y mal… Se escarchó, tras pasar por el umbral, no se hundió, entre témpanos y sal. Dar con la cabeza en la pared una y otra vez, hasta sangrar su sien, y ver desfallecer a un angustioso ser, que se retuerce al ver frustrado su querer. La ansiedad, que le atormenta en su oscuridad. Gélida, como una roca de acero y mal. Despreció cualquier don hallado en él, nunca fue para el paladar la miel. Ríos de odio y mares de rencor en una eternidad manchada de dolor. cumplir condena por un lamentable error que no tendrá final hasta acabar los dos. La ansiedad, que le atormenta en su oscuridad. Gélida, como una roca de acero y mal. Corromper la vida sin saber que herida vas a hacer, sin valorar después los lustros de dolor, las almas sin calor, la triste inmensidad, la herencia de los dos… ¡de los dos! Letra y música: Leo Jiménez.

Αδυναμία Παγωνία, σαν ένα κομμάτι χάλυβα και κακού… Αποκρυσταλλώθηκε, καθώς περνούσε το όριο, δεν βυθίστηκε, ανάμεσα σε πάγους και αλάτι. Χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο ξανά και ξανά μέχρι να του ματώσει το μέτωπο, και δείχνει να παραπαίει σε μια αγωνιώδη ύπαρξη, που σφαδάζει όταν βλέπει αποτυχημένα τα θέλω της. Η αγωνία, που τον βασανίζει μες στη σκοτεινιά του. Παγωνία, σαν ένα κομμάτι χάλυβα και κακού… Απέρριψε οποιοδήποτε χάρισμά του, ποτέ του δεν υπήρξε για τον ουρανίσκο το μέλι. Ποταμοί μίσους και θάλασσες πικρίας σε μια αιωνιότητα λεκιασμένη από πόνο. εκτίει ποινή για ένα θλιβερό λάθος που δεν θα περατωθεί μέχρι να τελειώσουν και τα δυο. Η αγωνία, που τον βασανίζει μες στη σκοτεινιά του. Η παγωνία, σαν ένα κομμάτι χάλυβα και κακού… Εξαχρειώνεις τη ζωή χωρίς επίγνωση πως θα επιφέρεις πληγή, χωρίς να αξιολογείς κατόπιν τους καιρούς του πόνου, τις ψυχές χωρίς θέρμη, τη θλιβερή απεραντοσύνη, την κληρονομιά και των δυο… και των δυο! μετάφραση: Ιοκάστη

Εμπεριέχεται σε:

Τίτλος: Sentimientos
Ετος κυκλ.: 2005
Εταιρεία: Avispa
Παραγωγή: bigsimon

Pasión – Stravaganzza

Pasión Inspiración, la belleza ha embriagado mi alma. Adoración, abrumado por mil sentimientos. Fascinación, conmovido ante un atardecer. Admiración, amarás el silbido del viento. …Y tú pareces morir de pasividad. No lo ves, intenta encontrar la razón para vivir. Sentir la pasión, aquello que amas, suspiros de vida, siente la emoción. Letra y música: Pepe Herrero.

Πάθος Εμπνευση, η ομορφιά έχει μεθύσει την ψυχή μου. Λατρεία, συντετριμμένος από χίλια συναισθήματα. Γοητεία, συγκινημένος από ένα σούρουπο. Θαυμασμός, θα αγαπήσεις το σφύριγμα του ανέμου. … Κι εσύ μοιάζεις να πεθαίνεις από παθητικότητα. Δεν το βλέπεις, προσπάθησε να βρεις το νόημα της ζωής. Νιώσε το πάθος, εκείνο που αγαπάς, αναστεναγμοί ζωής, νιώσε την αίσθηση. μετάφραση: Ιοκάστη

Εμπεριέχεται σε:

Τίτλος: Hijo del miedo
Ετος κυκλ.: 2006
Εταιρεία: Avispa
Παραγωγή: bigsimon

Amor enfermo – Dulcamara

Amor enfermo De triste piel, Calor azul Y afilada escarcha. Agitándose sin luz, Mariposa que sangra. Encadenada a mi voz, Abrazada al terror, Marioneta sin alma. Quiero beber Toda tu vida. Devorarte Mientras respiras. Amante hambriento, Dentro de ti. Vamos niña, intenta hacerlo, Trata de sonreír… …mientras sangras, mi amor… Cada brillo teñido de rojo, Cada herida que te hace gemir, Cada lágrima abierta en tus ojos, Cada corte en tu cuerpo… Te acerca más a mí Quiero beber Toda tu vida. Devorarte Mientras respiras. Música: Rufo y Fernando Letra: César

Αρρωστη αγάπη Από θλιμένο δέρμα, Mελαγχολική θέρμη Kαι αιχμηρό παγετό. Τρέμοντας στο σκοτάδι, Πεταλούδα που ματώνει. Αλυσοδεμένη στη φωνή μου, Αγκαλιασμένη στον τρόμο, Αψυχη μαριονέτα. Θέλω να πιω Oλη σου τη ζωή. Να σε καταβροχθίσω Kαθώς ανασαίνεις. Πεινασμένος εραστής, Μέσα σου. Ελα μικρή, προσπάθησε να το κάνεις, Προσπάθησε να χαμογελάσεις… …καθώς ματώνεις, αγάπη μου… Κάθε λαμπερός κόκκινος θάνατος, Κάθε πληγή που σε κάνει να στενάζεις, Κάθε δάκρυ που κρέμεται απ’ τα μάτια σου, Κάθε τομή στο κορμί σου… Σε φέρνει πιο κοντά μου Θέλω να πιω Oλη σου τη ζωή. Να σε καταβροχθίσω Kαθώς ανασαίνεις. μετάφραση: Ιοκάστη

Εμπεριέχεται σε:

Τίτλος: Anatómicamente Imperfecto
Ετος κυκλ.: 2008
Εταιρεία: –
Παραγωγή: Leo Jiménez

Anatómicamente Imperfecto – Dulcamara

Anatómicamente Imperfecto Esta cárcel de carne en ruinas Este cuerpo tatuado de dolor Esta sangre enferma y mezquina Diluida y en extinción Danza la muerte… entre mis huesos Un infierno aferrado a las venas Que devora mi respiración Arquetipo de castigo divino Estigma de marginación Sangra el tiempo… entre mis huesos Estoy marchito bajo la piel Agonizando ante tus pies Esta voz ahogada en la garganta Aplastada por la realidad Anatómicamente imperfecto El diseño de la humanidad Cruje el silencio… entre mis huesos Estoy marchito bajo la piel Agonizando ante tus pies Música: Rufo Letra: César

Ανατομικώς ατελής Αυτή η φυλακή από σάρκα σε συντρίμια Αυτό το κορμί στιγματισμένο από πόνο Αυτό το αίμα αρρωσταίνει κι ελαττώνεται Αραιωμένο και υπό εξάλειψη Χορεύει ο θάνατος… ανάμεσα στα οστά μου Μια επίμονη κόλαση στις φλέβες Που κατατρώει την ανάσα μου Αρχέτυπο θεεικής καταδίκης Στίγμα οριακότητας Ματώνει ο χρόνος… ανάμεσα στα οστά μου Είμαι μαραγκιασμένος κάτω από το δέρμα Ψυχορραγώντας μπροστά στα πόδια σου Αυτή η φωνή πνιγμένη στο λαιμό Συντετριμμένη από την πραγματικότητα Ανατομικώς ατελής Ο σχεδιασμός της ανθρωπότητας Τρίζει η σιωπή… ανάμεσα στα οστά μου Είμαι μαραγκιασμένος κάτω από το δέρμα Ψυχορραγώντας μπροστά στα πόδια σου μετάφραση: Ιοκάστη

 

 

Εμπεριέχεται σε:

 

Τίτλος: Anatómicamente Imperfecto
Ετος κυκλ.: 2008
Εταιρεία: –
Παραγωγή: Leo Jiménez

Nunca Nada – Dulcamara

Nunca Nada Nunca hubo nada que perder Nunca tuvimos nada Sólo esta eterna frustración Que nos destroza el alma Y esta ansiedad De años acumulada Es el nuevo calor que incendia nuestra rabia Sólo el dolor nos hace estar vivos Es tiempo de luchar Se agotó mendigar nuestros destinos Todo es nada… Nunca nada Nunca hubo nada que alcanzar Nunca logramos nada Aquellos sueños no eran más Que falsas esperanzas La libertad Es renunciar a todo Ni tan siquiera decidir cómo tu vida acaba Sólo el dolor nos hace estar vivos Es tiempo de luchar Se agotó mendigar nuestros destinos Todo es nada… Nunca nada Abandonados a nuestra suerte Somos ira que vuelve La herencia suicida Música: Fernando, Rufo, Carlos Letra: César

Ποτέ τίποτα Ποτέ δεν υπήρχε τίποτα να χάσεις Ποτέ δεν είχαμε τίποτα Μόνο αυτή την αιώνια απογοήτευση που μας καταστρέφει την ψυχή Κι αυτή η αγωνία συσσωρευμένη από χρόνια Είναι η νέα θέρμη που φουντώνει την οργή μας Μόνο ο πόνος μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί Εϊναι καιρός για αγώνα Εξαντλήθηκε το να ζητιανεύουμε τη μοίρα μας Ολα είναι τίποτα… Ποτέ τίποτα Ποτέ δεν υπήρχε τίποτα να πετύχεις Ποτέ δεν κατορθώνουμε τίποτα Εκείνα τα όνειρα δεν ήταν περισσότερο Από λαθεμένες ελπίδες Ελευθερία είναι Να παραιτείσαι από όλα Ούτε καν αποφασίζεις πώς τελειώνει η ζωή σου Μόνο ο πόνος μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί Εϊναι καιρός για αγώνα Εξαντλήθηκε το να ζητιανεύουμε τη μοίρα μας Ολα είναι τίποτα… Ποτέ τίποτα Παρατημένοι στη μοίρα μας Είμαστε οργή που επιστρέφει Η αυτοκαταστροφική κληρονομιά μετάφραση: Ιοκάστη

Εμπεριέχεται σε:

Τίτλος: Anatómicamente Imperfecto
Ετος κυκλ.: 2008
Εταιρεία: –
Παραγωγή: Leo Jiménez

Dame Aire – Skizoo

Dame Aire Acostumbrados al hedor, que desprende el abismo, deja tu mente en suspensión y seguro que lo ves todo distinto. Introducidos por error, en un gran laberinto. Todo parecido con la realidad, solo es fruto de un jodido espejismo. Dame aire para respirar, agua bendita y un altar, donde poder saciar mis penas. ¡Dame aire! ¡Dame aire! Aturdidos por el sopor, que nos brinda lo mismo. Busco una vacuna contra el desamor, el tedio más fecundo y el arribismo. Dame aire para respirar, agua bendita y un altar, donde poder saciar mis penas. Otra esperanza algo real, sueños que yo pueda inventar, extremos de esa luz que quema. Debajo de la piel, va subiendo la marea, no preguntes por qué. ¡No! ¡Dame aire! Dame, dame, dame Dame aire para respirar, agua bendita y un altar, donde poder saciar mis penas. Otra esperanza algo real, sueños que yo pueda inventar, extremos de esa luz que quema. ¡Dame aire!

Δως μου αέρα Συνηθισμένοι στη βρωμιά, που αναδύει η άβυσσος, σταμάτα να σκέφτεσαι και σίγουρα θα τα δεις όλα διαφορετικά. Εισηγμένοι από λάθος σ έναν μεγάλο λαβύρινθο, Ολα μοιάζουν με πραγματικότητα, είναι απλά το αποτέλεσμα μιας γαμημένης αντανάκλασης. Δώς μου αέρα να αναπνεύσω, αγιασμό και έναν βωμό, που να μπορεί να σβήσει τις αμαρτίες μου. Δως μου αέρα! Δως μου αέρα! Ζαλισμένοι από την κατάπληξη, που μας προσφέρει το ίδιο πράγμα. Ψάχνω ένα εμβόλιο για την απέχθεια, μάλλον γονιμοποιώ την κενότητα και τον αρριβισμό. Δώς μου αέρα να αναπνεύσω, αγιασμό και έναν βωμό, που να μπορεί να σβήσει τις αμαρτίες μου. Μια άλλη ελπίδα κάπως αληθινή, όνειρα που θα μπορούσα να κάνω, μακριά απ’ αυτό το φως που καίει. Κάτω από το δέρμα ανεβαίνει η παλίρροια, μη ρωτάς γιατί. Μη! Δως μου αέρα! Δως μου, δως μου, δως μου Δώς μου αέρα να αναπνεύσω, αγιασμό και βωμό, που να μπορεί να σβήσει τις αμαρτίες μου. Μια άλλη ελπίδα κάπως αληθινή, όνειρα που θα μπορούσα να κάνω, μακριά απ’ αυτό το φως που καίει. Δως μου αέρα! μετάφραση: Ιοκάστη

 Εμπεριέχεται σε:

 

Τίτλος: Incerteza
Ετος κυκλ.: 2006
Εταιρεία: EMI
Παραγωγή: BigSimon

Algún día – Skizoo

Algún día Antes de saltar, mira a tu alrededor, si vas a abandonar, no olvides mi aliento. En las gamas del exceso, se halla tu propio reflejo, una línea sin medida, incluso con retroceso. Puertas de una vida, que aún pueden cerrar, no mires atrás. Antes de emigrar, revisa en tu interior, si vas a dudar, pregúntale al viento. En las gamas del exceso, se halla tu propio reflejo. Una línea sin medida, incluso con retroceso. Trazos de una vida, que aún se pueden borrar. No mires atrás. Si algún día vuelve Dios, sin pensar le rogaría, un milagro para los dos, que nos cure esta herida. Si algún día vuelve Dios, en ti yo me perdería. De silencio está hecho el disfraz, que nos impide superar, superar…¡El miedo! Otra vez en contra de mi voluntad, cambió lo que creía que eras. Si al caer ya no te puedes levantar, tendrás que buscar una escalera que al cielo algún día te pueda llevar. Algún día… Algún día…

Κάποια μέρα Πριν κάνεις το βήμα, κοίτα γύρω σου, αν πρόκειται να εγκαταλείψεις, μην ξεχνάς την ανάσα μου. Στις διαβαθμίσεις της υπέρβασης, βρίσκεται η αντανάκλασή σου, μια απροσμέτρητη γραμμή, που περιλαμβάνει φυγή. Πύλες μιας ζωής, που μπορούν ακόμη να κλείσουν, μην κοιτάς πίσω. Πριν αποδημήσεις, αναψηλάφισε το μέσα σου, εάν σου δημιουργηθούν αμφιβολίες, ρώτα τον άνεμο. Στις διαβαθμίσεις της υπέρβασης, βρίσκεται η αντανάκλασή σου, μια απροσμέτρητη γραμμή, που περιλαμβάνει φυγή. Κομμάτια μιας ζωής, που μπορούν ακόμη να σβήσουν. Μην κοιτάς πίσω. Εάν κάποια μέρα γυρνούσε ο Θεός, χωρίς σκέψη θα του ζητούσα, ένα θαύμα και για τους δυο μας, που θα γιάτρευε αυτή την αρρώστεια. Εάν κάποια μέρα γυρνούσε ο Θεός, θα χανόμουν μέσα σε σένα. Από σιωπή είναι φτιαγμένη η μεταμφίεση, που μας εμποδίζει να ξεπεράσουμε, να ξεπεράσουμε… τον φόβο! Κάποια στιγμή και χωρίς να το θέλω, άλλαξε αυτό που πίστευα πως είσαι. Απαξ και πέσεις δεν μπορείς να σηκωθείς, πρέπει να αναζητήσεις μια σκάλα που στον παράδεισο, κάποια μέρα, να μπορεί να σε ανεβάσει. Κάποια μέρα… Κάποια μέρα… μετάφραση: Ιοκάστη

Εμπεριέχεται σε:

 

Τίτλος: Incerteza
Ετος κυκλ.: 2006
Εταιρεία: EMI
Παραγωγή: BigSimon